Książka do łóżka

 Meyer zaszywa się w narwiańskim lesie. Nie ma jednak możliwości, by mógł spokojnie poukładać wszystkie myśli i zaplanować dalsze działania, bo w tym czasie dochodzi do dwóch morderstw. Miejscowa policja prosi profilera, by ten pomógł w odnalezieniu mordercy dziecka oraz duchownego. Hubert musi zmierzyć się z pełną tajemnic społecznością i intrygami. Jednak czasu nie ma zbyt wiele, balwierz uderzyć może w każdej chwili. Wyjątkowo, nie będę rozwodzić się nad kreacją bohaterów, bo w zasadzie nie ma nad czym. Bonda stworzyła ich z najważniejszych elementów człowieczeństwa. Gdyby ktoś powiedział mi o chociaż jednej postaci, dałabym sobie rękę uciąć, że ta osoba naprawdę istnieje albo istniała. Akcja rozgrywa się w ciągu tygodnia, trudnego dla profilera, policji i sumień mieszkańców wsi. Każdy dzień wypełniony został wszystkim, co tylko się da: ślepymi tropami, nowymi, choć nie zawsze prawdziwymi informacjami, błędami wychowawczymi, zmowami i przede wszystkim sporą ilością krwi.  Czy to ozn

 Witold czuje, że musi zmienić coś w swoim życiu. Coraz poważniej zastanawia się nad odejściem z redakcji. Jego plany ulegają jednak zmianie, gdy otrzymuje tajemniczego maila. Nadawca prosi, by ten udał się w pewne miejsce, po czym opisał mroczną i paranormalną sprawę. Niczego nieświadomy dziennikarz postanawia przyjąć zlecenie. Nie ma pojęcia, że będzie musiał zmierzyć się z wieloma kuriozalnymi wydarzeniami, przerażającym miejscem, serią tajemnic i przede wszystkim zaufać człowiekowi, który na pierwszy rzut oka na owe zaufanie nie zasługuje. Największym plusem powieści jest jej klimat. Opis krajobrazów, dźwięków I ogólnego charakteru wybranych wydarzeń pozwala z łatwością wkroczyć w przedstawiony świat oraz wyobrazić sobie w nim samego siebie. A jeśli już o klimacie mowa, warto zahaczyć o główną wadę książki: jest nią kreacja bohaterów. Mam wrażenie, że zostali stworzeni kolokwialnie mówiąc, po łebkach. Znaczna większość z nich jest po prostu Nijaka. Zawsze wiedzą, co jest słuszne, n

Do górskiego hotelu przybywają specjalni goście. Tożsamości organizatora nadchodzącego przedsięwzięcia nie zna nikt, nawet właściciel budynku. W międzyczasie do tego samego hotelu przybywa niczego nieświadomy komisarz, Eryk Deryło, który niebawem miał spotkać się ze swoją córką. Nikt ze zgromadzonych nie ma pojęcia, że będą pionkami w grze bezwzględnego szaleńcy, a huragan zablokuje im drogę ucieczki. Max Czornyj po raz kolejny tworzy mroczną, zagadkową powieść, ze wzbudzającym sympatię komisarzem. Jednak tym razem autor wplótł do tego niepowtarzalny, wręcz jesienny klimat. Choć huraganów ostatnio mamy pod dostatek i nie ma w nich nic klimatycznego, to wyobraźcie sobie, że za oknem szaleje wiatr, a Wy utknęliście w jakimś odludnym hotelu, z ludźmi, z którymi nie macie nic wspólnego i oczywiście z mordercą, potrafiącym wchodzić do pokoi, bez użycia klucza. Robi wrażenie, prawda? „Klątwa” tak jak reszta książek z serii o Deryle, zawiera ciekawych, dających się lubić bohaterów, elementy z

 Piętnastoletnia Kagome Higurashi przez przypadek odkrywa przejście do epoki feudalnej. Znajduję tam zapieczętowanego Inuyashę, który już od samego początku przejawia niechęć do dziewczyny. Powodem jest fakt, iż nastolatka łudząco przypomina kapłankę, przez którą 50 lat temu pół demon zapadł w sen. Okazuje się, że podobieństwo, to nie jedyny aspekt łączący te dwie osoby. Kagome jest kolejnym wcieleniem zmarłej kobiety i co za tym idzie: posiada świętą moc. Ponadto niczego nieświadoma Higurashi nosiła w sobie cenny klejnot, którego pragną wszystkie demony, nawet sam tytułowy bohater. Niestety, przez pewien incydent Klejnot rozpada się i rozprasza po całym świecie, a Kagome i Inuyasha muszą odnaleźć wszystkie odłamki, zanim wpadną w niepowołane ręce. Relacja pomiędzy głównymi bohaterami pozostawia wiele do życzenia, choć już na tym etapie można zauważyć, że powolutku staje się lepsza. Kagome czasem irytuje swoją naiwnością, ale nie na tyle, by w czymkolwiek to przeszkadzało. Dziewczyna w